Urodziła się
1 lipca 1918 roku
w Hîncești
w Rumunii.
Jej rodzice Idel i Paia Steinberg nazwali ją „Hala“. Hala miała starszą siostrę i starszego brata — Samuela.
W połowie lat 30. antysemityzm w Rumunii zaczął zagrażać życiu.
Hala wyjechała ze swoim rodzeństwem do Francji. Od teraz nazywała się „Claire”.
W Tuluzie zaczęli budować życie od nowa.
Jednak, będąc Żydem, nigdzie w ówczesnej Europie nie mogłeś czuć się bezpiecznie.
W 1940 roku Wehrmacht wkroczył do Francji i zajął północną część kraju.
Reżim Vichy kolaborował z nazistami.
Starsza siostra Claire działała aktywnie w ruchu oporu — została aresztowana w 1944 r.
Claire próbowała uwolnić swoją siostrę. Ale i ją Gestapo aresztowało.
Claire miała przy sobie dwie broszki.
Zostały jej zabrane.
Gestapo nie zorientowało się, że Claire była Żydówką.
To uratowało jej życie.
Po trzech miesiącach spędzonych w więzieniu w Tuluzie Claire została deportowana do Rzeszy Niemieckiej przez obóz przejściowy w Compiègne.
Trzy dni
w pociągu.
Do obozu koncentracyjnego w Ravensbrück przybyła 3 lutego 1944 r.
Otrzymała numer więźniarski 27979 — jej nazwisko już się nie liczyło.
Po czterech miesiącach następnym przystankiem Claire był obóz koncentracyjny Hannover-Limmer.
Musiała tam pracować przymusowo do czasu zakończenia wojny w 1945 r.
Claire musiała
pracować przy produkcji
masek przeciwgazowych.
Latem 1944 alianci posuwali się do przodu.
Od tego momentu naziści zaczęli „oczyszczać” obozy koncentracyjne.
SS wysyłało setki tysięcy ludzi w marszach śmierci.
Taki los spotkał Claire i inne kobiety z obozu.
Ponad 60 kilometrów
pieszo z
Hanoweru-Limmer
do Bergen-Belsen.
Tych, którzy nie byli w stanie iść dalej o własnych siłach, rozstrzeliwano.
Ci, którzy przeżyli, przybyli do obozu koncentracyjnego Bergen-Belsen dwa dni później, aby tam umrzeć.
Tydzień później wojska brytyjskie dotarły do obozu i
uwolniły 53 000
osób.
Dla wielu z nich pomoc przyszła jednak zbyt późno.
Claire też
miała tyfus.
Ale przeżyła.
Do Francji wróciła
w maju 1945 roku.
Poznała Mejlacha „Michela“ Wajnapela.
On również przeżył Holocaust.
Pobrali się 18 grudnia 1948 w Boulogne-sur-Seine, na przedmieściach Paryża.
Małżeństwo doczekało się dwóch synów i rozpoczęło nowe życie.
Jej brat Samuel został
deportowany do Auschwitz.
Claire zobaczyła go jeszcze tylko raz – w filmie dokumentalnym, w którym pokazywano zdjęcia z obozu koncentracyjnego i zagłady w Auschwitz.
Nie żył już wtedy od wielu lat.
Nikt w rodzinie nie mówił o przeszłości.
Dzieci Claire i Mejlacha nie wiedziały prawie nic o traumie, jaką przeżyli ich rodzice.
Po latach powróciły dwa wspomnienia.
Broszki Claire zostały zabezpieczone przez aliantów w 1945 r. Trafiły do Arolsen Archives.
Celem kampanii #StolenMemory jest zwrot skradzionych pamiątek rodzinom osób prześladowanych. Zespołowi z Arolsen Archives udało się nawiązać kontakt z synami Claire i przekazać im broszki, które ich matka nosiła, gdy została aresztowana.
Więcej informacji o naszej pracy, a także o tym, jak sam możesz zaangażować się w pielęgnowanie historii i działania na rzecz upamiętnienia ofiar, znajdziesz na naszej stronie internetowej.
Arolsen Archives